شاید اگر در کشوری هم چون فرانسه می زیست نشان شوالیه لیاقت را دریافت می کرد یا در ژاپن اگر بود نشان امپراطوری را.

اما در ایرانِ قحطی زده از قانون و نظم و درایت،فارغ از رنگها و سیاستها ؛ بالاترین نشان لیاقت را از لبخند کودکان معصومی دریافت نمود که او را ناجی سلامتی خود …می دانند.
از دعای خیر هزاران مادری که به همت بلند و تلاش والای او کودکانشان جانی دوباره یافتند

اما هردوت درباره حمله" کمبوجیه " به نقل از مصریان نوشته است : پادشاه جدید ایران صفیری را به مصر فرستاد و دختر فرعون را خواستگاری کرد, ولی فرعون " امازیس " به جای دختر خودش, دختر یکی از درباریان را برای شاه ایران فرستاد . مدتی بعد با فاش شدن راز دختر, کمبوجیه تصمیم گرفت به مصر حمله کند .! البته بعضی از مورخان ایرانی این گفته مصریان را که هردودت نقل می کند قبول ندارند . انها میگویند : پادشاه ایران مدتها بود که تصمیم به فتح مصر داشت و شاید این بهانه خوبی بوده تا " کمبوجیه " بتواند تصمیم خود را عملی سازد . در سال 529 قبل از میلاد سپاه ایران به سوی فینیقیه حرکت کرد . " امازیس " فرعون مصر که فکر میکرد پادشاه ایران میخواهد به کمک نیروی دریایی خود در سواحل لبنان و فلسطین و از طریق دریای مدیترانه به مصر حمله کند, تمام نیروهای خود را در بنادر دلتای نیل مستقر کرد . اما " کمبوجیه " که در کنار پدرش " کوروش کبیر " تاکتیکهای جنگی و همچنین سیاست و مردم داری را فراگرفته بود سپاهیانش را از طریق خشکی و در امتداد ساحل دریا به سوی صحرای سینا حرکت داد . برای عبور از صحرای خشک و سوزان سینا " کمبوجیه " به حاکمان عرب دستور داده بود تا در فواصل معین شترهای با مشک پر از اب قرار داده شوند تا سپاهیان او با کمبود اب مواجه نشوند . » مورخان میگویند : برای اولین بار یک لشکر جنگی توانست از راه صحرای سینا عبور کند و خود را به شهرهای مصر برساند.« - فرعون " امازیس " که تازه متوجه اشتباه خود شده بود قوای مصر را به سوی مرزهای خشکی برگرداند . با مرگ ناگهانی " امازیس " پسر جوانش " پسماتیک " سوم بر تخت نشست ,اما جوانی و تجربه کم از او در برابر " کمبوجیه " یک مقلوب کامل ساخت و لشکریانش مصر مجبور شدند" ممفیس " پایتخت مصر را به سپاهیان ایران واگذار کنند . " کمبوجیه " که راه و رسم حکومت و سیاست را از پدرش " کوروش " اموخته بود – همچو پدر بزرگوارش رفتار کرد . او به سپاهیان دستور داد تا شهر را غارت نکنند و به عقاید مصریان احترام بگذارند . پادشاه ایران پس از ورود به پایتخت, خود را فرعون جدید مصر علیا و سفلی نامید و به عنوان اولین فرعون سلسله 27 تاجگذاری کرد . " کمبوجیه " سپس لباس فراعنه را پوشید و به معبد " سایس " رفت تا در مراسم مذهبی شرکت کند . کاهنان مصر هم " کمبوجیه " را فرزند الهه " نیت " و فرعون قانونی خود نامیدند . توضیح  مجسمه بدون سر داریوش . محل نگهداری موزه ایران باستان – ارتفاع 2 متر و عرض 35 سانتیمتر – قدمت : 520 تا 550 سال قبل از میلاد مسیح.

داریوش کبیر " فرعون دوم از سلسله 27 "

در مورد رسیدن " داریوش " به پادشاهی ایران و مرگ " گمبوجیه " روایات بسیاری در تاریخ به ثبت رسیده است که مربوط به مطلب امروز ما نمیشود . اما تمام مورخان بر این عقیده هستند که " کمبوجیه " پس از فتح مصر بار دیگر به فکر جهانگشایی افتاد- به همین دلیل رهسپار دیار " قرطاجنه " یا همان لیبی امروزه شد .

سال ۶۳۶ میلادی اعراب مسلمان به ایران حمله کردند. بسیاری از ما از جنایت اعراب کم و بیش شنیده ایم. کیست نداند تازیان با ما چه کردند. اما از اسناد و جزئیات این وقایع بی‌ خبریم. این فقر آگاهی‌ تا آنجا پیش رفته است که متاسفانه عده‌ای نیز بر این گمان هستند که ایرانیان با آغوش باز به استقبال اعراب شتافتند و اسلام را پذیرفتند. در آن دوران وحشتناک، نپذیرفتن اسلام به معنی از دست رفتن جان و مال و ناموس بود.

وقتی کارگزاران انوشیروان ساسانی در حال بنا کردن کاخ کسرا بودند به او اطلاع دادند که برای پیشبرد کار ناچارند برخی از خانه هایی که در نقشه بارگاه ساسانی قرار گرفته اند را نیز به قیمتی مناسب خریداری و سپس ویران کنند تا دیوار کاخ از آنجا بگذرد، اما در این میان پیرزنی هست که در خانه ای گلی و محقر زندگی می کند و علیرغم آنکه حاضر شده ایم منزلش را به صد برابر قیمت واقعی اش از او خریداری کنیم باز راضی نمی شود . چه باید کرد؟ انوشیروان گفت " از من نپرسید که چه باید کرد . خودتان بروید و بنا به رسم عدالت و روح جوانمردی که همهء ما ایرانیان داریم با او رفتار کنید " . کسانی که از ویرانه های کاخ کسرا (ایوان مداین) بر لب دجلهء عراق دیدن کرده اند حتما دیوار اصلی کاخ را هم دیده اند که در نقطه ای خاص به شکل عجیبی کج شده و پس از طی کردن مسیری اندک باز در خطی راست به جلو رفته است . این نقطه از دیوار همان جاییست که خانهء پیرزن تنها بود و بنای کاخ را به احترام حقی که داشت کج ساختند تا خانه اش ویران نشود و تا روزی هم که زنده بود همسایهء دیوار به دیوار پادشاه ماند . از آن زمان هزاران سال گذشته است اما دیوار کج کاخ کسرا باقی مانده است تا نشانهء روح جوانمردی مردم ایران و عدل پادشاهانشان در عهد ساسانی باشد دیوار کج کاخ کسرا بر جای مانده است تا یادآور آن پیرزن تنها و نماد روح جوانمردی مردم ساسانی و نشانهء عدل و عدالت انوشیروان باشد

چه بگویم از این تاخت و تاز فرهنگی... تاخت و تازی چه بسا وحشتناک تر از تاخت و تازی خونین بار! که بگویم تاخت و تاز خونین بهتر از تاخت و تاز فرهنگی است ، دورغ نگفته ام...
از تاخت و تاز اعراب گرفته تا تاخت و تاز ملیت ها دیگر.که هم تاختی خونین بود و هم تازی فرهنگی!
دوم آذر...چه روزیست؟کمتر کسی این را می داند...ما خوب میدانیم که 13 آبان چه روزیست،22 بهمن چه روزیست،اعیاد و روز های اعزاء مان چه روزیست ، اما به گمان که کمتر کسی این را میداند...روز دوم آذر ، روز نبرد قادسیه.نبردی که در بین ایرانیان و اعراب در سرزمین قادسیه اتفاق افتاد. که در طی آن سپاهیان ایران شکست خوردند و منجر به سقوط کامل دولت ساسانی و کشته شدن یزدگرد سوم، آخرین پادشاه ساسانیان، شد.
از این تاخت و تاز های بیشمار بگذریم ، از حمله مغولان و تاتار ها گرفته تا حملات اسکندر مقدونی ، و جدا از آسیب ها و خسارت هایی که به مملکت وارد شد ، از سوزاندن کتابخانه های هخامنشیان به دست اسکندر و یا فرستادن کتب گرانبهای ایرانیان به اسکندریه تا به آبریختن کتب ایرانیان در زمان حمله اعراب به فرمان عمر بن خطاب که نویسندگان ایرانی از جمله محمد معین در مورد کتابسوزی در جندی شاپور پس از فتح ایران توسط اعراب سخن گفته است که درباره کتابسوزی
و همچنین عبدالحسین زرین کوب در کتاب دو قرن سکوت (۱۳۳۶)، درباره کتابسوزی اعراب در ایران می گوید:

از همه و همه تاخت و تاز هایی که به ایران صورت گرفت بگذریم ، تاخت و تاز اعراب از لحاظ فرهنگی سهمگین تر از مابقی بود.که چرا میگویم سهمگین تر از مابقی ، دلیلش آنست که فرهنگ و زبانشان با زبان و گویش ما مخلوط شد . بی تردید زبان یکی از راههای نفوذ فرهنگی است. گفتار عرب به واسطه این مخلوطی زبان کم کم در بین مردمان ایرانی رواج پیدا کرد ، و چه بسا برآنشد که به سلطه گفتاری هم برسد.

سورنا در زمان پادشاهی اشک سیزدهم ارد اول اشکانی، سپاه ایران را در نخستین جنگ با رومیان(نبردحران) فرماندهی کرد و رومیان را که تا آن زمان در همه جا پیروز بودند، برای اولین بار به سختی شکست داد. در این جنگ کراسوس، پسرش و بیشتر سربازانش نابود شدند که این، بزرگ‌ترین شکست رومی‌ها از ایرانیان در طول تاریخ بوده‌است.

داریوش یکم (به پارسی باستان: ‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎‎)، پسر ویشتاسپ، شناخته‌شده تحت عنوان داریوش بزرگ، سومین پادشاه هخامنشی بود. وی در سال ۵۲۲ پیش از میلاد، با کمک تعدادی از رؤسای هفت خانوادهٔ اشرافی پارسی با کشتن گئومات مغ بر تخت نشست. پس از آن به فرونشاندن شورش‌های داخلی پرداخت. نظام شاهنشاهی را استحکام بخشید و سرزمین‌هایی چند به شاهنشاهی الحاق کرد. آغاز ساخت پارسه (تخت جمشید) در زمان پادشاهی او بود.

روزی شه شاهان ما                                       در یک نیایش با خدا

گفتا به پاس کار من                                       اندیشه ی پر بار من

روزی  مرا فرصت بده                                   رو ح مرا مهلت بده

تا بنگرم خاک وطن                                       آن سرزمین پاک من

گفتا خدا به شاه ما                                         ره بر تو بادا هر کجا

کردی جهان را شادمان                                   اینک تو و این هم  جهان

کوروش اهورا را ستود                                  جز شوق پارس در او نبود

با یک فرشته شادمان                                     آمد به سوی این جهان

ناگه که او آهی کشید                                     جز آب و نم  چیزی ندید

گفتا چرا خا ک تنم                                        اینگونه گشته غرق نم

ویرانی خاکم زچیست                                    فرشته هم آرام گریست

کوروش به او گفتا مرا                                   با خود ببرتا هر کجا

تا بنگرم  پوران من                                       هستند نگهدار وطن

با یک نظربرشهر خود                                    کوروش کمی افسرده شد

جز مهدی وعبدالوحید                                     عباس و سجاد و سعید

نامی ز پوران نشنید                                        آهی ز دل آنجا کشید

گفتا که این گویش زچیست                               عباس و عبدالله کیست

فرشته بنشست و گریست                                  گفتا که اینها عربیست

بعد از تو ای شاه جهان                                    ایران به دست تازیان

ویران و یکصد پاره شد                                     نسل توهم آواره شد

گوروش برآشفت و شکست                                که نسل من آواره گشت

قومی به ما ها چیره شد                                     افکار انسان تیره شد

پس شاه شاهان را چه شد                                  آن سرفرازان را چه شد

اینک تو بر من کن روا                                        تصویر ایران مرا

کوروش که تا آن را بدید                                    ناگه زدل آهی کشید

گفتا که این خاک من است                                 این نقش ایران من است

پس شرق و غرب آن چه شد                              آن هند وآن یونان چه شد

اینک مرا با خود ببر                                        به سرزمین های دگر

تا بنگرم همچو قدیم                                           فخرو شکوه عالمیم

کوروش در آفاقی دگر                                      با خرقه پوشی رهگذر

گفتا که من هم دم به دم                                      از خاک ایران آمدم

آن رهگذر گفتا جوان                                        تویی تروریست جهان

گوروش زدل آشفته شد                                     ازاین ولایت خسته شد

گفتا که ای دادار من                                        این نیست آن خاک وطن

خسته ام و بی همسفر                                      مرا از این دنیا ببر