بابکبدون شک یکی از اسطوره های تاریخ ایران زمین است.
واعدامش بدون شک یکی از تلخ ترین رویدادهاست
روزقبل از اعدام،خلیفه با بزرگان دربارش مشورت کرد که چگونه بابک را درشهر بگرداند وبه مردم نشان بدهد تا همه بتوانند وی را ببینند.
بنا برنظر یکی از درباریان قرار برآن شد که وی را سوار بر پیلی کرده در شهربگردانند.
پیل رابا حنا رنگ کردند و نقش و نگار بر آن زدند؛ و بابک را در رختی زنانه و بسیارزننده وتحقیرکننده برآن نشاندند و درشهر به گردش درآوردند.
پسازآن مراسم اعدام بابک با سروصدای بسیار زیاد با حضور شخص خلیفه برفراز سکوی مخصوصیکه برای این کار دربیرون شهر تهیه شده بود، برگزار شد.
برایآنکه همه‌ی مردم بشنوند ....
کهاکنون دژخیم به بابک نزدیک میشود و دقایقی دیگر بابک اعدام خواهد شد، چندین جارچیدر اطراف و اکناف با صدای بلند بانگ میزدند نَوَد نَوَد این اسمِ دژخیم بود و همهاو را میشناختند.
ابنالجوزی می نویسد که وقتی بابک را برای اعدام بردند خلیفه درکنارش نشست و به او گفت: تو که این همه استواری نشان میدادی اکنون خواهیم دید که طاقتت دربرابر مرگ چنداست.
بابکگفت: خواهید دید.
چون یکدست بابک را به شمشیر زدند، بابک با خونی که از بازویش فوران میکرد صورتش را رنگینکرد. خلیفه از او پرسید: چرا چنین کردی؟ بابک گفت: وقتی دست هایم را قطع کنند خونهای بدنم خارج می شود و چهره‌ام زرد می شود، و تو خواهی پنداشت که رنگ رویم از ترسِمرگ زرد شده است
چهره‌ام را خونین کردم تا زردیش دیده نشود.
به اینترتیب دستها و پاهای بابک را بریدند . چون بابک بر زمین درغلتید، خلیفه دستور دادشکمش را پاره کنند.
پس ازساعاتی که این حالت بربابک گذشت، دستور داد سرش را از تن جداکند.
پس از آن چوبه‌ی داری در میدان شهرسامرا افراشتند و پیکر بابک را بردار زدند، وسرش را خلیفه به خراسان فرستاد.
آخرینگفتار بابک چنین بوده است:
تو ایمعتصم خیال مکن که با کشتن من فریاد استقلال طلبی ایرانیان را خاموش خواهی کرد منلرزه ای بر ارکان حکومت عرب انداخته ام که دیر یا زود آن را سرنگون خواهدنمود.
تواکنون که مرا تکه تکه می کنی هزاران بابک در شمال و شرق و غرب ایران ظهور خواهد کردو قدرت پوشالی شما پاسداران جهل و ستم را از میان بر خواهدداشت.
این رابدان که ایرانی هرگز زیر بار زور و ستم نخواهد رفت و سلطه بیگانگان را تحمل نخواهدکرد من درسی به جوانان ایران داده ام که هرگز آنرا فراموش نخواهندکرد.
منمردانگی و درس مبارزه را به جوانان ایران آموختم و هم اکنون که جلاد تو شمشیرش رابرای بریدن دست و پاهای من تیز میکند صدها ایرانی با خون بجوش آمده آماده طغیانهستند.
مازیارهنوز مبارزه میکند و صدها بابک و مازیار دیگر آماده اند تا مردانه برخیزند و میهنخویش را از دست متجاوزان و یوغ اعراب بدوی و مردم فریببرهانند.
اما توای افشین . . . در انتظار و بدین سان نخست دست چپ بابک بریده شد و سپس دست راست اوو بعد پاهایش و در نهایت دو خنجر در میان دنده هایش فرو رفت و آخرین سخنی که بابکبا فریادی بلند بر زبان آورد این بود:
پایندهایران...
روزاعدام بابک خرمدین و تکه تکه کردن بدنش در تاریخ 2 صفر سال 223 هجری قمری انجامگرفت که مسعودی در کتاب مشهور مروج الذهب این تاریخ را برای ایرانیان بسیار مهمدانسته است اعدام بابک چنان واقعه‌ی مهمی تلقی شد که محل اعدامش تا چند قرن دیگربنام خشبه‌ی بابک یعنی چوبه‌ی دار بابک در شهرِ سامرا که در زمان اعدام بابک پایتختدولت عباسی بود شهرت همگانی داشت و یکی از نقاط مهم و دیدنی شهر تلقی میشد.
برادربابک یعنی آذین را نیز خلیفه به بغداد فرستاد و به نایبش در بغداد دستور نوشت کهاورا مثل بابک اعدام کند.
طبریمی نویسد که وقتی دژخیم دستها و پاهای برادر بابک را می‌بُرید، او نه واکنشی ازخودش بروز میداد و نه فریادی برمی‌آورد. جسد این مرد را نیز در بغداد بردارکردند.
معتصمخلیفه عباسی، چنانکه نظام الملک در سیاست نامه خود می نویسد به شکرانه آنکه سهسردار مبارز ایرانی، بابک ، مازیار و افشین که هر سه آنها به حیله اسیر شده بودندبه دار آویخته بود،مجلس ضیافتی ترتیب داده بود که در طول آن 3 بار پیاپی مجلس راترک گفت و هربار ساعتی بعد برمی گشت.
در بار سوم در پاسخ حاضران که جویایعلت این غیبت ها شده بودند فاش کرد که در هر بار به یکی از دختران این سه سردارتجاوز کرده است و بکارت آنها را پاره کرده است و حاضران با او از این بابت به نمازایستادند و خداوند را شکر گفتند
شعر شیخ بهایی