گنجینه بزرگ و پنهان داریوش

گنجینه پادشاه بزرگ ایرانیان، داریوش سوم هخامنشی که در سالهای ۳۸۰ تا۳۳۰قبل از میلاد می زیست، شاید بزرگترین گنج تمام دوران ها باشد. بخشی ازاین گنج را امپراطور مقدونیان، اسکندر (۲۳۲ – ۳۵۶ ق.م ) زمانی که در سال هایحدود (۳۳۴ ق.م) کشور پادشاهی ایران را تسخیر و گنجینه های" شوش" ،" ایسوس" *، دمشق و تخت جمشید را چپاول کرد به تاراج برد. امپراتور فاتح تنها در تخت جمشید حدود ۹,۰۰۰ تالنت طلا و ۴۰,۰۰۰ تالنتنقره به غنیمت گرفت. هر تالنت با معیارهای امروزی حدود ۲٫۲۶ کیلوگرم بود،یعنی بیش از ۱۰۰۰ تن یا به حساب دیگر بیش از ۵۰ کاروان بزرگ از حیواناتبارکش که فقط غنیمت یکی از شهر های ایران را با خود حمل می کردند. اما آمار نهایی شهر های ایران کمی تکان دهنده است. مورخ و وقایع نویس باستانی یونان،  »دیودور«چنین نگاشته است که “ اسکندر کبیر گنجهای حاصل از تمام گنج خانه های تسخیرشده ایران را بر بیش از ۳,۰۰۰ شتر بارکش و ۱۰,۰۰۰ جفت قاطر (بیش از ۲۳,۰۰۰حیوان بارکش) سوار کرد و به کشور خود برد. اسکندر در آن زمان در ایران بدوناحتساب بخشی از گنجینه ها که داریوش سوم به نقاط امن برده بود، ۷۵۰,۰۰۰تالنت (حدود ۱۹,۶۵۰ تن) یعنی تقریبا ۹۸۰ کامیون باری ۲۰ تنی پر از طلا ونقره به غنیمت گرفت، البته بدون محاسبه سنگ ها، جواهرات و هزاران شی گرانبهای دیگر.! ا بر نگارش های باستانی، وقتی که او بعد ها با ارتش خود به مصر لشکرکشی کرد، دستور داد که سپرهای حفاظتی سربازانش را با نقره خالص آب کاریکنند که نشان از عظمت غارت لشگر مقدونی در ایران بود.! "

.

  اما سرنوشت باقی گنجینه ها چه شد؟

داریوش با کاروان کوچکی از گنجهایش به اقامتگاه تابستانی خود در  " هگمتانه   "شهر همدان کنونی رفت. بنا به نگارش های باستانی “داریوش هخامنشی قبل ازآن که بمیرد دستور داد که تمام طلاها، نقره ها و اشیای قیمتی دیگر را درنزدیکی شهر دفن کنند. وقتی که اسکندر اقامتگاه تابستانی را به تسخیر درآورد، هیچ اثری از گنج بر جای نمانده بود. اسکندر نیروهایش را وادار کردهفته ها در اطراف شهر بدنبال گنج مدفون بگردند که جستجویی بی حاصل بود.” این گنجینه که به گفته کارشناسان حدودا نصف دارایی خاندان هخامنشی بوده،برای بازسازی ایران و جمع آوری لشکری انبوه توسط داریوش حمل می شده است. نزدیک به ۲۵۰ سال بعد، سردار رومی " مارکوس لیزینیوس کراسوس " (۵۳ – ۱۱۵ق.م) به جستجوی این گنجینه طلا پرداخت و برای آن حتی با پارتها، یکی دیگراز اقوام آسیای صغیر جنگ کرد؛ پارتها در آن زمان سلسله پادشاهی جدیدی را درایران بر پا کرده بودند (سلسله اشکانیان). سرداران رومی" ژولیوس سزار " ( ۴۴ – ۱۰۰ق.م) ، " مارکوس آنتونیوس "(۳۰ – ۸۳ ق.م) و همچنین امپراتور روم،  " نرون " (۶۸ – ۳۷میلادی) نیز، همگی بدون هیچگونه موفقیتی به جستجوی گنج افسانه ایداریوش پرداختند. در سال ۱۹۷۳ (۱۳۵۲ شمسی) شاه وقت ایران دستور کاوش این گنج را داد؛ یکهیئت آمریکایی با پیشرفته ترین تجهیزات حفاری و اکتشاف به کار پرداخت، امانتوانست گنج را پیدا کند. به این ترتیب: گنجینه طلای داریوش تا به امروز همچنان در مکانی به شعاع۱۰۰کیلومتر، در اطراف شهر همدان خفته است. گنجینه ای که معلوم نیست کی وکجا بیدار شود و جهانیان را محو عظمتش کند